පිය සෙනෙහස..........

ඔන්න මාසෙකට විතර පස්සෙ ආයෙමත් බ්ලොග් එකේ කුරුටු ගාන්න ඉඩක් ලැබුන. අද ලියන්න යන කතාව මට ලැබුනෙ  සුබෝධ නංගියගෙන්. පරිවර්තනය විතරයි මගෙන්.


තරුණයෙක් එයාගෙ උපාධිය ලබාගන්න සූදානම් වෙනව. මෙයා හරිම ආසාවෙන් හිටිය ලස්සන ස්පෝර්ට් කාර් එකකට. එයාගෙ තාත්තට මේක පහසුවෙන්ම අරගෙන දෙන්න පුළුවන් බව දන්න නිසාම මෙයා තමන්ගෙ මේ ආසාව ගැන තාත්තට කිව්ව. මෙයා ගොඩාක් බලාපොරොත්තු තියාගෙන හිටියෙ තාත්ත උපාධිය ලබාගන්න දවසෙ මේ ස්පෝර්ට් කාර් එක අරන් දෙයි කියල.


මෙහෙම දවස් ගෙවිල ගිහින් උපාධිය ලබාගන්න දවසත් එලඹුනා. තාත්ත උදෙන්ම පුතාට කතාකලා. මේ තරුණයත් ගොඩක් ආසාවෙන් තාත්ත ගාවට ගියේ තමන් ඉල්ලපු තෑග්ග ලබාගන්න. තාත්ත ලස්සනට ඔතපු තෑග්ගක් පුතාට දුන්න.

තරමක කලකිරීමක් ඇතිවුනත් මෙයා කුතුහලෙන් මේ තෑග්ග විවෘත්ත කරල බැලුව. ඒකෙ තිබුනෙ හම් කවරයක් දාපු ලස්සන බයිබලයක්. මේ තරුණයට හොඳටම තරහ ගිහින් බයිබලය විසිකරල දාල තාත්තට කෑගැහුව “ඔයාගේ සල්ලි ඔක්කොම වියදම් කරේ මට බයිබලයක් අරන් දෙන්නද?“ කියල. එහෙම කියල එයා තාත්ත කියන්න හදන දේටවත් කන් නොදී ගෙදරින් පිටවෙලා ගියා.

වසර ගනනාවක් ගතවෙලා ගියා. දැන් මේ තරුණයා ව්‍යාපාර අතින් ඉතා ඉහල තත්වයකට පත්වෙලා. ලස්සන නිවසකට, ලස්සන පවුල් ජීවිතයකට හිමිකම් කියන කෙනෙක්. මේ වෙද්දි එයාගෙ තාත්ත ගොඩාක් වයසට ගිහින්. එදා සිද්ධියෙන් පස්සෙ තවම පුතා තාත්තව බලන්න ගිහින් නෑ. සමහර වෙලාවට එයා හිතුව ගිහින් තාත්තව බලල එන්න. ඒත් එයා ඒ ගමන යොදාගන්න කලින් විදුලි පනිවිඩයක් ලැබුන තාත්ත මැරුන කියල. තාත්තගෙ අන්තිම කැමැත්ත අනුව සියළුම දේපල පුතාට පවරල තිබුන.


පුතාට තාත්ත හිටපු ගෙදරට යන්න වුනා අවශ්‍ය ලියකියවිලි අරගන්න. එකපාරටම එයා දැක්ක අර බයිබලය එදා එයා දාල ගිය විදියටම තාමත් තියෙනව.  එයා බයිබලය අතට අරන්  පිටු පෙරලන්න පටන්ගත්ත. 
පලවෙනි පිටුවට අමුනල ලියුම් කවරයක් තියෙනව එයා දැක්ක. ඒකෙ ලියල තිබුන “මගේ ආදරණීය පුතාට..“ කියල.


වෙව්ලන අත්වලින් එයා කවරය විවෘත්ත කරා. කාර් එකක යතුරකුයි රිසිට්පතකුයි ඒක ඇතුලෙ තියෙනව එයා දැක්ක. රිසිට්ප‍තේ සඳහන් වෙලා තිබුනෙ එයා බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු ස්පෝර්ට් කාර් එකේ වර්ගය. දිනය ඔහු උපාධිය ගත්ත දවස.  “මුළු මුදලම ගෙවා ඇත“ කියලත් ඒකෙ සඳහන් වෙලා තිබුන.


ඔහුට ඕනවුනා සමාව ඉල්ලන්න. ඒත් ඒකට පමා වැඩියි.......................!