කළබලෙන්. . . . .

"කළබල උනාම කොරස් කටෙත් අත දාගන්න බෑ" කියල කතාවක් නම් තියෙනව. ඒත් අපේ හුඟදෙනෙක් පුරුදුවෙලා තියෙන්නෙ අන්තිම මොහොතෙ වැඩ කරන්නනෙ. ඉතින් කළබල නොවී කොහොමද?  අනික අර අපේ උන් කියනව වගේ එහෙම නොකලොත් කිසි ගතියක් නැහැලුනේ.

පාඩම් කරන්න ගියත් එහෙමනේ. මාස ගානක් හාල් වෙවී ඉඳල  ඉඳල විභාගෙට දවසක් තියා තමා මතක් වෙන්නෙ පාඩම් කරන්න ඕන කියල. ටියුට් කරන්න සතියක් තිබුනත් කරන්නෙ අන්තිම පැයේදි. ඇයි ප්‍රොජෙක්ට් කරද්දි අන්තිම දවස් දෙක තුනේ අවුරුද්දක වැඩ කරනවනෙ.

වෙන එකක් තියා ඊයෙ රෑ 12 ට කලින් දාන්න තිබුනු එසයින්මන්ට් එක කරල ඉවර වෙද්දි 11.45 යි. අන්තිම මොහොතෙ ගිනි පත්තුවෙලා වගේ වැඩ කරන එක දැන් පුරුද්දට ගිහින්ද මන්ද......

ඉස්කෝලෙ කාලෙත් එහෙමයි නෙ. උදේ ගියාම තමා මතක් වෙන්නෙ කරන් එන්න කියපු වැඩ ටික. ඉතින් දාගෙන කරනව උදේ පාන්දර. කැම්පස් යද්දි හිතුව එහෙදිවත් හරියට කරනව කියල. ඒත් ඉතින ටික දවසයි. ආයිත් පරණ පුරුදු ක්‍රමේම තමා. ඒත් කවදාවත්ම කරන්න තියන වැඩ අතපසු කරේ නම් නෑ. රෑ එලිවෙනකන් කරල හරි වැඩේ ගොඩදැම්ම. ඒක නිසා අව්ලක් උනේ නම් නෑ. 

අනික අන්තිම මොහොතෙ තමා පට්ට සිරා අදහස් එන්නෙ. කලින් කරන්න අරගත්තට මොලේ වැඩ නැද්ද මන්ද මෙලෝ ක්‍රමයක් හිතෙන්නෙ නැතිවුනාට අන්තිම මොහොතෙ කරනකොට නම් කරන විධි, කෙටි ක්‍රම අළුත් අදහස් ගලාගෙන එන්නෙ නිකන් වැවක් වාන් දානව වගේ.

ජොබ් එකට ගියාම නම් ක්‍රමේ ටිකක් වෙනස් වුනා. වැඩ ටික වෙලාවට කරන්න පුරුදු උනා. ඇත්තම කියන්වනම් පුරුදු උනා නෙමෙයි පුරුදු වෙන්න සිද්ධවුනා කිව්වොත් හරි. මොකද රිලීස් එකක් කට උඩ තියාගෙන් කලබලේට දාන ෆික්ස් එකක් වෙන කොහෙන්හරි පත්තුවෙලා රෑ එලි වෙනකන් කටු කන්න නොවිච්ච කෙනෙක් IT එකේ නම් ඉන්න විදියක් නෑ.

මාස්ටර් එක කරන්න පටන්ගද්දි හිතුව දැන්වත් හැදිල ඇති කියල. ඒත් ඊයෙ තේරුමිගත්ත ආයිත් පරණ  ක්‍රමේම තමයි කියල. ඒත් දැන් නම් වෙනස් වෙන්නම වෙනව. 
බලමුකො මොකද වෙන්නෙ කියල.............................